بورسیت های زانو ( بورسیت پس آنسرین )

بورس ها کیسه های کوچک ژله مانندی هستند که در اطراف مفاصلی مانند زانو، شانه، آرنج و ران وجود دارند. بورس ها در بین استخوان و پوست قرار می گیرند و وظیفه این کیسه ها تسهیل حرکت و لغزیدن این بافت ها در کنار یکدیگر است. در حالت عادی داخل این کیسه ها مایع لغزنده ای وجود دارد که موجب می شود دو سطح روبروی بورس روی یکدیگر بلغزند.

بورسیت پس آنسرین (Pes Anserine Bursitis)، التهاب بورسی است که بین قسمت بالایی و داخلی استخوان تیبیا و ۳ تاندون عضلات همسترینگ (Hamstring) قرار دارد. عضلات همسترینگ در سمت پشت و داخل ران قرار دارد و مسئول خم کردن زانو می باشد. بورسیت پس آنسرین زمانی رخ می دهد که بورس ملتهب شود و مایع بیش از حدی تولید کند. که منجر به تورم و ایجاد فشار بر قسمت های اطراف می شود.

بورس های زانو

بورس پس آنسرین

علل بورسیت پس آنسرین:

عوامل مختلفی می توانند در ایجاد بورسیت نقش داشته باشند و یا فرد را مستعد آن کنند:

1. ضربه مستقیم
2. استفاده بیش از حد از مفصل زانو (در دوندگان)
3. استئوآرتریت (آرتروز) زانو
4. عدم انجام حرکات کششی قبل از ورزش های سنگین مانند دویدن در شیب زیاد
5. چاقی

علائم:

بیماری نکروز استخوانی زانو (SPONK) یک ضایعه دردناک می باشد که به علت اختلال در جریان خون استخوان های زانو ایجاد می شود. این اختلال باعث مرگ بافت استخوان زانو می شود  که به آن نکروز استخوانی زانو یا Spontaneous Osteonecrosis of the Knee گفته می شود.

MRI T2X در نکروز استخوانی زانو

نکروز استخوانی معمولا به زیر صفحه غضروفی گسترش یافته و باعث آسیب به مفصل زانوشده و نهایتا منجر به التهاب دردناک مفصل زانو می شود.این بیماری در خانم ها و افراد مسن بیشتر دیده می شود. زانو بعد از مفصل هیپ شایع ترین محل نکروز استخوانی می باشد. SPONK بیشتر در یک زانو رخ داده و معمولا کندیل داخلی فمور را درگیر می کند.

علل ایجاد نکروز استخوانی زانو:

علل اصلی ایجاد این بیماری هنوز مشخص نیست اما فاکتور های زیر می توانند احتمال وقوع آن را افزایش دهند:

1. آسیب های منیسک و سابقه جراحی و خارج سازی منیسک (مخصوصا ریشه خلفی منیسک داخلی)
2. آسیب های تروماتیک زانو
3. پوکی استخوان

علائم:

اولین علامت این بیماری شروع ناگهانی درد در زانو می باشد. این درد هنگام تحمل وزن ، بالا رفتن از پله و در شب ها افزایش می یابد. درد معمولا محدود به محل ضایعه می باشد. علائم دیگر عبارتند از :

ادامه مطلب

تورم زانو یا افیوژن زانو زمانی رخ می دهد که مایع مفصلی (synovial fluid)، بیش از حد طبیعی داخل یا پیرامون مفصل زانو تجمع می یابد.

تورم یا افیوژن زانو

تورم زانو می تواند پیامد عفونت، التهاب و همارتروز (خونریزی داخل مفصل) باشد. تورم مفصل زانو عملکرد و محدوده حرکت زانو را کاهش می دهد. بیمار به دشواری می تواند زانوی خود را کاملا خم یا صاف کند.

تورم زانو با توجه به علت به وجود آورنده آن گاهی با هیچ علامت دیگری همراه نیست و گاهی می تواند با علا ئم زیر همراهی داشته باشد:

1. درد: در برخی بیماری ها درد فقط در حالت ایستاده و تحمل وزن بیمار و در برخی دیگر درد در وضعیت های ددیگر نیز وجود دارد.
2. محدودیت حرکتی
3. کبودی
4. احساس سنگینی و تورم زانو

علل تورم زانو:

•  التهاب زانو:

 دور تا دور مفصل زانو را لایه ای به نام غشای سینوویال می پوشاند که یکی از وظایف آن تولید مایع سینوویال (مایع مفصلی) به منظور روان کردن حرکت مفصل و کاهش اصطکاک می باشد. بیماری های التهابی می توانند با ایجاد التهاب در غشای سینوویال باعث افزایش تولید مایع سینوویال و در نتیجه تورم زانو می شوند.برخی از این بیماری ها عبارتند از :

1. آرتریت روماتوئید (روماتیسم)
2. استئوآرتریت (آرتروز)
3. نقرس
4. نقرس کاذب

تورم زانو در آرترید روماتوئید

• عفونت مفصل زانو (آرتریت سپتیک):

کیست بیکر ( Baker’s cyst )

کیست بیکر ( bakers cyst ) یا کیست پشت زانو برآمدگی است که بر اثر تجمع مایع مفصلی در قسمت پشتی کپسول مفصلی زانو (ناحیه پوپلیتئال Popliteal area) ایجاد می شود، از این رو به آن کیست پوپلیته یا پوپلیتئال هم می گویند.تقریبا هر عاملی که موجب تورم زانو و افزایش مایع  مفصلی زانو شود می تواند باعث ایجاد کیست بیکر شود. به طور کلی پاتولوژی های شایع همراه عبارتند از : پارگی های منیسک ها ، ضایعات غضروفی ، سینوویت مفصلی زانو ، آرتریت روماتویید و  استئوآرتریت زانو.
میزان شیوع کیست بیکر در مطالعات مختلف متفاوت بوده و ۳۲ – ۵ درصد گزارش شده است.

کیست بیکر

این کیست ها می توانند باعث درد متوسط زانو در خلف زانو و محدودیت در انتهای حرکات زانو شوند.

علایم و نشانه‌ها شامل:

دررفتگی زانو آسیبی است که به ندرت رخ می دهد اما در صورت وقوع بسیار خطرناک بوده و در صورت عدم درمان مناسب می تواند عوارض جدی بر جای بگذارد. در مفصل زانو استخوان های ساق (تیبیا و فیبولا) توسط لیگامان های صلیبی و طرفی به استخوان ران متصل هستند. در دررفتگی زانو این لیگامان ها پاره شده و استخوان های ساق نسبت به  استخوان ران جابجا می شوند در نتیجه زانو دچار تغییر شکل و ناپایداری می گردد. برای این دررفتگی باید نیروی بسیار زیادی به مفصل زانو وارد شود که معمولا تصادفات رانندگی می توانند منجر به آن شوند.

تصویر راست: دررفتگی قدامی ، تصویر وسط: دررفتگی خلفی

علل:

1. تصادفات رانندگی
2. تصادف اتوموبیل با پیاده
3. افتادن از ارتفاع بلند
4. آسیب های ورزشی

از ریسک فاکتورهای دررفتگی زانو می توان به چاقی اشاره کرد.

علائم:

سندرم پلیکا (Plica) : دور تا دور مفصل زانو توسط کپسولی به نام کپسول مفصلی پوشیده شده است.این  کپسول تا حد زیادی در پایداری مفصل زانو موثر است. سطح داخلی کپسول مفصل زانو یک پرده بافتی نازک به نام غشای سینوویال وجود دارد. گاهی اوقات قسمتی از غشای سینوویال به درون فضای مفصلی چین میخورد و یک پلیسه یا چین خوردگی (synovial fold) درست میکند. این چین که به آن پلیکا Plica نیز می گویند مانند پرده نازکی به درون فضای مفصلی برجسته میشود. پلیکا معمولا در قسمت داخلی زانو قرار دارد.

آناتومی پلیکا

سندرم پلیکا (Plica Syndrome)

پلیکا در حالت عادی مشکلی برای زانو ایجاد نمی کند ولی گاهی بر اثر فعالیت های بدنی خاص و حرکات مداوم در زانو تحریک میشود. حرکاتی که در آن ها زانو مکرراً خم و راست میشود مانند دویدن، دوچرخه سواری و یا بالا و پایین رفتن از پله میتواند موجب ساییده شدن پرده پلیکا در سطح داخلی زانو شده و آن را تحریک و ملتهب کند.گاهی اوقات بر اثر یک ضربه ناگهانی به زانو (مثلا افتادن از بلندی یا در حین تصادف) پلیکا تحت کشش ناگهانی قرار گرفته و ملتهب و متورم میشود. بعد از مدتی این التهاب فروکش میکند ولی بافت سینوویال پلیکا کلفت میشود. این پلیکای کلفت شده بیشتر مستعد آسیب بوده و موجب میشود بعد ها بیمار حتی با ضربات و یا فعالیت های خفیف تر دچار التهاب پلیکا و در نتیجه درد زانو شود.

علائم

تومور بدخیم استخوانی : استئوسارکوم (Osteosarcoma)

تومور های استخوانی همانطور که مطالب قبل بیان کردیم شامل دسته های خوشخیم و بدخیم هستند که استئوسارکوم یا استئوژنیک سارکوم یکی از شایع ترین تومورها یا سرطان های بدخیم اولیه استخوان است .شایعترین ناحیه درگیر اطراف زانو (پایین استخوان ران و بالای استخوان ساق)، اطراف مفصل هیپ و شانه است.شیوع این تومور در نوجوانان و جوانان است و بیشتر در استخوان های بلند به خصوص اطراف زانو دیده می شود.

نمای MRI استئوساکروم

علائم استئوسارکوم

• شایع ترین علامت این تومور استخوانی، درد اندام است. درد در هنگام فشار دادن استخوان بیشتر می شود
• تورم ، برجستگی و وجود عروق برجسته در ناحیه مبتلا
• لنگش و محدودیت حرکتی زانو ممکن است از دیگر علائم تومور باشد
• ممکن است به دنبال فعالیت تومور و رشد آن ، استخوان دچار شکستگی گردد

تشخیص تومور استئوسارکوم

تومور مفصلی سینوویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS):

تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) یکی از تومورهای مفصلی خوش خیم مهاجم است که بیشتر در سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی بروز می کند. معمولا در یک مفصل ایجاد می شود و در اکثر موارد این مفصل، زانو است. دیگر مفاصلی که می توانند درگیر شوند عبارتند از هیپ (مفصل ران)، شانه، مچ پا و آرنج.در PVNS غشای مفصلی (غشای سینوویال) به طور غیر عادی رشد می کند. که این رشد می تواند به استخوان اطراف مفصل آسیب برساند. همچنین مایع مفصلی بیشتری تولید می شود که باعث تورم و حرکت دردناک مفصل می شود.سینوویت ویلوندولر پیگمانته توموری نادر است و شیوع آن در مردان کمی بیشتر از ن می باشد.

نمای آرتروسکوپی PVNS نوع منتشر در زانو

تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته یا PVNS به دو نوع منتشر (diffuse)    و موضعی (local) تقسیم می شود.

تصویر چپ: نمای MRI T1 از زانوی سالم
تصویر راست: نمای MRI T1 از PVNS نوع منتشر در زانو

نمای MRI T1 از PVNS نوع موضعی (local) در زانو

نمای MRI T2 از PVNS نوع موضعی (local) در زانو

غشای سینوویال درگیر در PVNS نوع موضعی که در جراحی آرتروسکوپی خارج شد.
(تصویر مربوط به بیمار بالا می باشد)

علائم سینوویت ویلوندولر پیگمانته:

تومور های زانو : تومور ژانت سل یا تومور غول‌ یاخته‌ ای استخوان

یکی از تومورهای زانو ، تومور غول‌یاخته‌ای استخوان (Giant Cell Tumor) یا استئوکلاستوم از تومورهای استخوانی با علت نامشخص است که با نام تومور ژانت سل نیز شناخته شده است ، که به طور موضعی باعث خوردگی و انهدام استخوان می­گردد و به ندرت به نقاط دورتر دست اندازی می کند. برخی این تومور را جزء تومورهای خوش خیم استخوانی طبقه بندی کرده ­اند ولی با توجه به عود نسبتا زیاد آن و گاه گرایش به بدخیمی عده دیگری آن را جزء تومورهایی که گاهی بدخیم می شوند طبقه بندی کردند.

موارد ابتلا به این بیماری:

تومور ژانت سل بیشتر بالغین بین ۱۵ تا ۳۵ سال را درگیر می کند وقتی که رشد استخوان ها کامل شده است. این تومور در اغلب موارد انتهای استخوان های بلند را درگیر می کند. در ۵۰% موارد درگیری ناحیه زانو (انتهای تحتانی فمور(استخوان ران) و انتهای فوقانی تیبیا ( استخوان ساق)) وجود دارد به همین دلیل به تومور های استخوانی نیز معروف هستند. تومور اغلب از متافیز (محل اتصال سر و تنه و محل رشد استخوان های بلند) استخوان آغاز می­گردد و به آرامی اپی­فیز (انتهای  استخوان های بلند) را مبتلا کرده و تا زیر غضروف مفصلی ادامه می یابد. رشد تومور ممکن است باعث پاره شدن جدار استخوان مبتلا گردد.

نمای MRI از Giant cell tumor در انتهای تحتانی استخوان ران – زانو

علائم بالینی:

تومورهای استخوانی : تومورهای خوشخیم شایع اطراف زانو

تومورهای استخوانی یکی از مواردی است که در بحث پزشکی باید مورد توجه قرار گیرد ، این تومور ها میتوانند هم از نوع بدخیم و یا از نوع خوشخیم باشند. رشد تومورهای خوشخیم استخوانی  بسیار آهسته  است. این تومورها به  اعضای مـجاور دست­انـدازی نـمی کنند و مـتاستاز نمی دهند.

نشانه های بالینی

این  تومورها ممکن است نشانه های بالینی مشـخصی نـداشـته باشند و به طور اتفاقی، ضمن رادیوگرافی به علل مختلف کشف شوند. شکایت عمده این بیماران درد خـفیف مـوضعی، تـغییر شکل عضو و علایم مربوط به فشار روی اعضای  مجاور (رگها و اعصاب) است.این  تومورها متاستاز نـمیدهند ولی بـندرت مـمکن  است تغییر ماهیت دهند و به تومورهای  بدخیم تبدیل شوند

استئوکندروم

استئوکندروم یکــی از شـایعترین تـومورهای اسـتخوانـی در نوجوانان بوده که همراه با رشد استخوان، بزرگ شـده و بـعد از بلوغ رشد آن متوقف میگردد. معمولا نزدیک انتها و نزدیک صفحه رشد استخوان­های بلند ایجاد می­شود. شایعترین سن ابتلا به آن ۱۰ تا ۲۰ سال است. علت پیدایش این تومور بخوبی مشخص نیست.

دو نمای رادیوگرافی از استئوکندروم

علائم

عموما بیماران استئوکندروم علائمی ندارند اما شایعترین علائم عبارتند از:

• توده­ ی سفت و بدون درد که حرکت نمیکند
• قد کوتاه تر از حد نرمال برای سن فرد
• بلندتر بودن یک اندام از اندام دیگر
• فشار یا تحریک به دنبال ورزش
• درد عضلات مجاور
• ایـنبیماران معمول درد نـدارنـد. و علت درد ضربات مکرر روی برجستگی استئوکندروم، شکستگی قاعده تومور و التهاب روی آن است.

احتمال بدخیم شدن این تومور خیلی کم است اما اگر درد و یا افزایش حجم تومور بعد از متوقف شدن رشد تومور رخ دهد، باید به بدخیمی شک کرد.

درمان

بورسیت کشکک زانو (Prepatellar Bursitis) به التهاب بورسی که بین استخوان کشکک و پوست قرار دارد می گویند. زمانی اتفاق می افتد که بورس ملتهب شده و مقدار زیادی مایع تولید می کند که منجر به تورم و ایجاد فشار بر قسمت های اطراف آن می شود. بورسیت پره پاتلار مهم ترین علت درد زانو در جلوی استخوان کشکک می باشد.

بورسیت پره پاتلار

علت بورسیت کشکک زانو:

پوست جلوی کشکک به راحتی روی آن حرکت میکند و این به خاطر وجود بورس پره پاتلار است. در کسانی که به علتی، زیاد زانو میزنند و پوست جلوی کشکک آنها دائماً با زمین تماس داشته و فشار وزن به آن وارد می شود، مانند کسانی که زمین را می سابند، کاشی کاران و باغبان ها، بورس دچار التهاب می شود. و همچنین در ورزش هایی که ورزشکار در معرض ضربه به جلوی زانو است مانند فوتبال، کشتی و بسکتبال بورسیت کشکک زانو بیشتر دیده می شود. در بیماری های روماتیسم (Rheumatoid Arthritis) و نقرس (Gout) نیز احتمال بروز این بیماری وجود دارد.

بورسیت کشکک زانو

علائم بورسیت کشکک زانو:

بیماری ازگود شلاتر یکی از شایع ترین علل درد زانو در ورزشکاران نوجوان است. این بیماری سبب درد جلو و پایین زانو ( روی قسمت بالای استخوان درشت نی)، حساسیت در لمس و تورم می شود.این بیماری اغلب در نوجوانانی که در فاز جهش رشد قدی هستند در سنین حدود ۱۵-۱۲ سالگی رخ می دهد و می تواند یک طرفه یا دوطرفه باشد.نوجوانانی که در ورزش هایی شرکت می کنند که با دویدن، چرخیدن و پریدن همراه هستند، مانند بسکتبال، فوتبال، والیبال، تنیس، اسکیت و ژیمناستیک، ریسک بالاتری در ابتلا به این بیماری دارند.

ازگود شلاتر Osgood Schlatter

علائم  و نشانه ها

علائم بیماری ازگود شلاتر یک‌ برآمدگی‌ مختصر متورم‌، گرم‌ و دردناک‌ در زیر زانو می باشد و عبارت است از:

ادامه مطلب

بیماری ازگود شلاتر یکی از شایع ترین علل درد زانو در ورزشکاران نوجوان است. این بیماری سبب درد جلو و پایین زانو ( روی قسمت بالای استخوان درشت نی)، حساسیت در لمس و تورم می شود.این بیماری اغلب در نوجوانانی که در فاز جهش رشد قدی هستند در سنین حدود ۱۵-۱۲ سالگی رخ می دهد و می تواند یک طرفه یا دوطرفه باشد.نوجوانانی که در ورزش هایی شرکت می کنند که با دویدن، چرخیدن و پریدن همراه هستند، مانند بسکتبال، فوتبال، والیبال، تنیس، اسکیت و ژیمناستیک، ریسک بالاتری در ابتلا به این بیماری دارند.

ازگود شلاتر Osgood Schlatter

علائم  و نشانه ها

علائم بیماری ازگود شلاتر یک‌ برآمدگی‌ مختصر متورم‌، گرم‌ و دردناک‌ در زیر زانو می باشد و عبارت است از:

ادامه مطلب

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

بورسیت کشکک زانو (Prepatellar Bursitis) به التهاب بورسی که بین استخوان کشکک و پوست قرار دارد می گویند. زمانی اتفاق می افتد که بورس ملتهب شده و مقدار زیادی مایع تولید می کند که منجر به تورم و ایجاد فشار بر قسمت های اطراف آن می شود. بورسیت پره پاتلار مهم ترین علت درد زانو در جلوی استخوان کشکک می باشد.

بورسیت پره پاتلار

علت بورسیت کشکک زانو:

پوست جلوی کشکک به راحتی روی آن حرکت میکند و این به خاطر وجود بورس پره پاتلار است. در کسانی که به علتی، زیاد زانو میزنند و پوست جلوی کشکک آنها دائماً با زمین تماس داشته و فشار وزن به آن وارد می شود، مانند کسانی که زمین را می سابند، کاشی کاران و باغبان ها، بورس دچار التهاب می شود. و همچنین در ورزش هایی که ورزشکار در معرض ضربه به جلوی زانو است مانند فوتبال، کشتی و بسکتبال بورسیت کشکک زانو بیشتر دیده می شود. در بیماری های روماتیسم (Rheumatoid Arthritis) و نقرس (Gout) نیز احتمال بروز این بیماری وجود دارد.

بورسیت کشکک زانو

علائم بورسیت کشکک زانو:

بیماری نکروز استخوانی زانو (SPONK) یک ضایعه دردناک می باشد که به علت اختلال در جریان خون استخوان های زانو ایجاد می شود. این اختلال باعث مرگ بافت استخوان زانو می شود  که به آن نکروز استخوانی زانو یا Spontaneous Osteonecrosis of the Knee گفته می شود.

MRI T2X در نکروز استخوانی زانو

نکروز استخوانی معمولا به زیر صفحه غضروفی گسترش یافته و باعث آسیب به مفصل زانوشده و نهایتا منجر به التهاب دردناک مفصل زانو می شود.این بیماری در خانم ها و افراد مسن بیشتر دیده می شود. زانو بعد از مفصل هیپ شایع ترین محل نکروز استخوانی می باشد. SPONK بیشتر در یک زانو رخ داده و معمولا کندیل داخلی فمور را درگیر می کند.

علل ایجاد نکروز استخوانی زانو:

علل اصلی ایجاد این بیماری هنوز مشخص نیست اما فاکتور های زیر می توانند احتمال وقوع آن را افزایش دهند:

1. آسیب های منیسک و سابقه جراحی و خارج سازی منیسک (مخصوصا ریشه خلفی منیسک داخلی)
2. آسیب های تروماتیک زانو
3. پوکی استخوان

علائم:

اولین علامت این بیماری شروع ناگهانی درد در زانو می باشد. این درد هنگام تحمل وزن ، بالا رفتن از پله و در شب ها افزایش می یابد. درد معمولا محدود به محل ضایعه می باشد. علائم دیگر عبارتند از :

ادامه مطلب

دکتر مهران سلیمانها:

متخصص ارتوپدی – فوق تخصص جراحی زانو در رشت

تورم زانو یا افیوژن زانو زمانی رخ می دهد که مایع مفصلی (synovial fluid)، بیش از حد طبیعی داخل یا پیرامون مفصل زانو تجمع می یابد.

تورم یا افیوژن زانو

تورم زانو می تواند پیامد عفونت، التهاب و همارتروز (خونریزی داخل مفصل) باشد. تورم مفصل زانو عملکرد و محدوده حرکت زانو را کاهش می دهد. بیمار به دشواری می تواند زانوی خود را کاملا خم یا صاف کند.

تورم زانو با توجه به علت به وجود آورنده آن گاهی با هیچ علامت دیگری همراه نیست و گاهی می تواند با علا ئم زیر همراهی داشته باشد:

1. درد: در برخی بیماری ها درد فقط در حالت ایستاده و تحمل وزن بیمار و در برخی دیگر درد در وضعیت های ددیگر نیز وجود دارد.
2. محدودیت حرکتی
3. کبودی
4. احساس سنگینی و تورم زانو

علل تورم زانو:

•  التهاب زانو:

 دور تا دور مفصل زانو را لایه ای به نام غشای سینوویال می پوشاند که یکی از وظایف آن تولید مایع سینوویال (مایع مفصلی) به منظور روان کردن حرکت مفصل و کاهش اصطکاک می باشد. بیماری های التهابی می توانند با ایجاد التهاب در غشای سینوویال باعث افزایش تولید مایع سینوویال و در نتیجه تورم زانو می شوند.برخی از این بیماری ها عبارتند از :

1. آرتریت روماتوئید (روماتیسم)
2. استئوآرتریت (آرتروز)
3. نقرس
4. نقرس کاذب

تورم زانو در آرترید روماتوئید

• عفونت مفصل زانو (آرتریت سپتیک):

کیست بیکر ( Baker’s cyst )

کیست بیکر ( bakers cyst ) یا کیست پشت زانو برآمدگی است که بر اثر تجمع مایع مفصلی در قسمت پشتی کپسول مفصلی زانو (ناحیه پوپلیتئال Popliteal area) ایجاد می شود، از این رو به آن کیست پوپلیته یا پوپلیتئال هم می گویند.تقریبا هر عاملی که موجب تورم زانو و افزایش مایع  مفصلی زانو شود می تواند باعث ایجاد کیست بیکر شود. به طور کلی پاتولوژی های شایع همراه عبارتند از : پارگی های منیسک ها ، ضایعات غضروفی ، سینوویت مفصلی زانو ، آرتریت روماتویید و  استئوآرتریت زانو.
میزان شیوع کیست بیکر در مطالعات مختلف متفاوت بوده و ۳۲ – ۵ درصد گزارش شده است.

کیست بیکر

این کیست ها می توانند باعث درد متوسط زانو در خلف زانو و محدودیت در انتهای حرکات زانو شوند.

علایم و نشانه‌ها شامل:

دررفتگی زانو آسیبی است که به ندرت رخ می دهد اما در صورت وقوع بسیار خطرناک بوده و در صورت عدم درمان مناسب می تواند عوارض جدی بر جای بگذارد. در مفصل زانو استخوان های ساق (تیبیا و فیبولا) توسط لیگامان های صلیبی و طرفی به استخوان ران متصل هستند. در دررفتگی زانو این لیگامان ها پاره شده و استخوان های ساق نسبت به  استخوان ران جابجا می شوند در نتیجه زانو دچار تغییر شکل و ناپایداری می گردد. برای این دررفتگی باید نیروی بسیار زیادی به مفصل زانو وارد شود که معمولا تصادفات رانندگی می توانند منجر به آن شوند.

تصویر راست: دررفتگی قدامی ، تصویر وسط: دررفتگی خلفی

علل:

1. تصادفات رانندگی
2. تصادف اتوموبیل با پیاده
3. افتادن از ارتفاع بلند
4. آسیب های ورزشی

از ریسک فاکتورهای دررفتگی زانو می توان به چاقی اشاره کرد.

علائم:

سندرم پلیکا (Plica) : دور تا دور مفصل زانو توسط کپسولی به نام کپسول مفصلی پوشیده شده است.این  کپسول تا حد زیادی در پایداری مفصل زانو موثر است. سطح داخلی کپسول مفصل زانو یک پرده بافتی نازک به نام غشای سینوویال وجود دارد. گاهی اوقات قسمتی از غشای سینوویال به درون فضای مفصلی چین میخورد و یک پلیسه یا چین خوردگی (synovial fold) درست میکند. این چین که به آن پلیکا Plica نیز می گویند مانند پرده نازکی به درون فضای مفصلی برجسته میشود. پلیکا معمولا در قسمت داخلی زانو قرار دارد.

آناتومی پلیکا

سندرم پلیکا (Plica Syndrome)

پلیکا در حالت عادی مشکلی برای زانو ایجاد نمی کند ولی گاهی بر اثر فعالیت های بدنی خاص و حرکات مداوم در زانو تحریک میشود. حرکاتی که در آن ها زانو مکرراً خم و راست میشود مانند دویدن، دوچرخه سواری و یا بالا و پایین رفتن از پله میتواند موجب ساییده شدن پرده پلیکا در سطح داخلی زانو شده و آن را تحریک و ملتهب کند.گاهی اوقات بر اثر یک ضربه ناگهانی به زانو (مثلا افتادن از بلندی یا در حین تصادف) پلیکا تحت کشش ناگهانی قرار گرفته و ملتهب و متورم میشود. بعد از مدتی این التهاب فروکش میکند ولی بافت سینوویال پلیکا کلفت میشود. این پلیکای کلفت شده بیشتر مستعد آسیب بوده و موجب میشود بعد ها بیمار حتی با ضربات و یا فعالیت های خفیف تر دچار التهاب پلیکا و در نتیجه درد زانو شود.

علائم

تومور بدخیم استخوانی : استئوسارکوم (Osteosarcoma)

تومور های استخوانی همانطور که مطالب قبل بیان کردیم شامل دسته های خوشخیم و بدخیم هستند که استئوسارکوم یا استئوژنیک سارکوم یکی از شایع ترین تومورها یا سرطان های بدخیم اولیه استخوان است .شایعترین ناحیه درگیر اطراف زانو (پایین استخوان ران و بالای استخوان ساق)، اطراف مفصل هیپ و شانه است.شیوع این تومور در نوجوانان و جوانان است و بیشتر در استخوان های بلند به خصوص اطراف زانو دیده می شود.

نمای MRI استئوساکروم

علائم استئوسارکوم

• شایع ترین علامت این تومور استخوانی، درد اندام است. درد در هنگام فشار دادن استخوان بیشتر می شود
• تورم ، برجستگی و وجود عروق برجسته در ناحیه مبتلا
• لنگش و محدودیت حرکتی زانو ممکن است از دیگر علائم تومور باشد
• ممکن است به دنبال فعالیت تومور و رشد آن ، استخوان دچار شکستگی گردد

تشخیص تومور استئوسارکوم

تومور مفصلی سینوویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS):

تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته (PVNS) یکی از تومورهای مفصلی خوش خیم مهاجم است که بیشتر در سنین ۲۰ تا ۴۰ سالگی بروز می کند. معمولا در یک مفصل ایجاد می شود و در اکثر موارد این مفصل، زانو است. دیگر مفاصلی که می توانند درگیر شوند عبارتند از هیپ (مفصل ران)، شانه، مچ پا و آرنج.در PVNS غشای مفصلی (غشای سینوویال) به طور غیر عادی رشد می کند. که این رشد می تواند به استخوان اطراف مفصل آسیب برساند. همچنین مایع مفصلی بیشتری تولید می شود که باعث تورم و حرکت دردناک مفصل می شود.سینوویت ویلوندولر پیگمانته توموری نادر است و شیوع آن در مردان کمی بیشتر از ن می باشد.

نمای آرتروسکوپی PVNS نوع منتشر در زانو

تومور مفصلی سینویت ویلوندولر پیگمانته یا PVNS به دو نوع منتشر (diffuse)    و موضعی (local) تقسیم می شود.

تصویر چپ: نمای MRI T1 از زانوی سالم
تصویر راست: نمای MRI T1 از PVNS نوع منتشر در زانو

نمای MRI T1 از PVNS نوع موضعی (local) در زانو

نمای MRI T2 از PVNS نوع موضعی (local) در زانو

غشای سینوویال درگیر در PVNS نوع موضعی که در جراحی آرتروسکوپی خارج شد.
(تصویر مربوط به بیمار بالا می باشد)

علائم سینوویت ویلوندولر پیگمانته:

علل آسیب های رباط صلیبی قدامی یا ACL  :آسیب‌های رباط صلیبی قدامی معمولا زمانی رخ می‌دهند که شخص در حال دویدن یا پریدن ناگهان سرعت خود را کاهش داده و تغییر مسیر می‌دهد یا به نحوی می‌چرخد که باعث چرخش یا خم شدن زانو به یک طرف می‌شود.برای اگاهی از چگونگی بازسازی رباط صلیبی قدامی همراه ما باشید.

آسیب‌های تماسی (مرتبط با برخورد) معمولا در اثر یک ضربه‌ی مستقیم و در نتیجه‌ی آن باز شدن بیش از حد زانو یا خم شدن آن به طرف داخل (به سمت پای مقابل) ایجاد می‌شوند.

فعالیت‌هایی که در آن‌ها آسیب ACL شایع‌تر است:

• ورزش‌های بدون برخوردی مانند اسکی، ژیمناستیک و تنیس
• ورزش‌های با برخورد مستقیم مانند راگبی، فوتبال و بسکتبال
• تصادفات وسایل نقلیه‌ی موتوری

سایر ساختمان‌های تشکیل دهنده‌ی مفصل زانو نیز ممکن است همراه با رباط صلیبی قدامی آسیب ببینند:

• منیسک (meniscus)
• کپسول مفصل (بافتی که مفصل را در بر می‌گیرد)
• غضروف مفصلی (غضروفی که انتهای دو استخوان‌ها را در محل رسیدن به هم در مفصل می‌پوشاند)
• انتهای استخوان ران یا ساق پا
• سایر لیگامنت‌های زانو (MCL، LCL و PCL)

علائم آسیب ACL

بررسی انواع گرافت رباط صلیبی قدامی : معمولا افراد که دچار پارگی یا آسیب رباط صلیبی قدامی (ACL) می شوند تحت جراحی به نام بازسازی رباط صلیبی قدامی (ACL) قرار می گیرند. این جراحی در صورتی توصیه می شود که پارگی کامل باشد، فرد جوان بوده و از لحاظ فیزیکی سالم باشد.

نمای آرتروسکوپیک ACL

زمانی که تصمیم به جراحی گرفته می شود، باید مشخص گردد که از چه نوع گرافت (Graft) رباط صلیبی استفاده شود. گرافت ACL بافتی است که برای بازسازی رباط جدید استفاده می شود. بازسازی ACL توسط گرافت های مختلفی قابل انجام است که عبارتند از:

اتوگرافت (Autograft) :

استفاده از بافت های خود بیمار جهت ترمیم که بهترین و رایج ترین انتخاب جهت بازسازی بخصوص در جوانان می باشد. مطالعات نشان داده اند که پیوند های اتوگرافت معمولا موفق تر می باشند در نتیجه در دهه های اخیر استفاده از این روش در بیماران مسن تر نیز افزایش یافته است.

برای استفاده از بافت اتوگرافت ۳ گزینه اصلی وجود دارد:

انواع اتوگرافت

تاندون همسترینگ :

جراحی بازسازی مجدد رباط صلیبی قدامی (ACL Revision)

جراحی بازسازی مجدد رباط صلیبی قدامی (ACL) یکی از رایج ترین جراحی های ارتوپدی می باشد. حدودا ۱۰ درصد از این جراحی ها شکست می خورند که با توجه به تعداد بالای جراحی های بازسازی ACL تعداد قابل توجهی می باشد.

علل شکست جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

1. شایع ترین علت شکست بازسازی ACL مشکلات تکنیکی جراحی یا بازتوانی نامناسب پس از جراحی می باشند. جراحی بازسازی ACL، جراحی پیچیده ای می باشد و احتمال اشتباه تکنیکال برای پزشکانی که تجربه ی کمی در انجام بازسازی ACL دارند وجود دارد.
   

   مشکلات تکنیکال معمول در این جراحی عبارتند از:

• تونل فمور نامناسب
• تونل تیبیا نامناسب
• گرافت (پیوند) نامناسب
• Impingement (محل قرارگیری نامناسب ACL)

محل نامناسب تونل تیبیا

محل نامناسب تونل تیبیا به همراه گشاد شدگی تونل

تونل فمور بیش از حد عمودی ایجاد شده

2. دومین علت شایع شکست بازسازی ACL، ناپایداری ثانویه درمان نشده مفصل زانو می باشد.
   

   علل این ناپایداری عبارتند از:

رباط صلیبی خلفی (PCL) همانند ACL استخوان ران (فمور) را به استخوان ساق پا (تیبیا) متصل می‌کند. PCL از ACL بزرگ‌تر و قوی‌تر است با این حال امکان آسیب و پاره شدن آن وجود دارد.

رباط صلیب خلفی (PCL)

آسیب‌های PCL کمتر از ۲۰ درصد موارد آسیب به لیگامنت‌های زانو را تشکیل می‌دهند. از آن‌جا که آسیب به PCL نیازمند وارد شدن نیروی شدیدی به زانو می‌باشد، معمولا در حوادثی که موجب پارگی ACL می‌شوند سایر اجزای تشکیل دهنده‌ی مفصل زانو از جمله لیگامنت‌ها و یا غضروف‌ها نیز آسیب می‌بینند.

پارگی رباط صلیبی خلفی

علل آسیب PCL

آسیب‌های PCL عمدتا به دلیل ضربه‌ی مستقیم به زانویی که در حالت flexion (خم شده) قرار دارد ایجاد می‌شوند؛ برای مثال:

• برخورد زانوی سرنشین جلوی وسیله‌ی نقلیه به داشبورد در تصادفات (شایع‌ترین علت)
• افتادن روی زانوی خم شده، به خصوص در ورزش‌هایی مانند فوتبال و اسکی (دومین علت شایع)

علل آسیب PCL

علائم

ادامه مطلب

شکستگی کندگی رباط صلیبی خلفی (PCL)

شکستگی کندگی  (avulsion fracture) به نوعی از شکستگی گفته می شود که نیروی ناشی از کشیده شدن یک تاندون یا رباط (ligament) چسبیده به استخوان سبب کنده شدن و شکستگی قطعه ای از استخوان شود. شکستگی کندگی PCL نیز به دنبال کشیدگی رباط صلیبی خلفی و کنده شدن قطعه ای از استخوان تیبیا، در ناحیه خلفی و خارجی سطح مفصلی آن رخ می دهد. شکستگی کندگی رباط صلیبی خلفی شایع ترین نوع آسیب ایزوله PCL می باشد.

علل :

معمولا شکستگی کندگی PCL در تصادف های با موتورسیکلت و اتومبیل ( در برخورد با داشبورد) و یا در آسیب های ورزشی به دنبال افتادن روی زانو اتفاق می افتد. در این شکستگی نیرویی مستقیم از قدام به پروگزیمال استخوان تیبیا (قسمت فوقانی ساق) در حالی که زانو خم شده است وارد می شود.

مکانیسم شکستگی کندگی PCL

علائم:

علائم شکستگی کندگی رباط صلیبی خلفی یا PCL شامل موارد زیر می باشد:

ادامه مطلب

جراحی بازسازی رباط صلیبی خلفی (PCL) :

بازسازی رباط صلیبی خلفی : رباط صلیبی خلفی (Posterior Cruciate Ligament) یا PCL قوی ترین رباط زانو می باشد. در نتیجه پارگی آن نسبت به رباط صلیبی قدامی یا ACL بسیار کمتر در آسیب های زانو، دیده می شود. در بسیاری از موارد پارگی PCL تشخیص داده نمی شود. رباط PCL در خلف ACL قرار دارد و از حرکت رو به عقب استخوان تیبیا جلوگیری می کند.

رباط صلیبی قدامی (ACL) و رباط صلیبی خلفی (PCL)

نمای آرتروسکوپیک ACL و PCL

علت

آسیب و پارگی PCL معمولا به علت ضربه مستقیم به زانو در حالت خم شده ایجاد می شود. برای مثال برخورد زانوی سرنشین به داشبورد در تصادفات یا افتادن روی زانوی خم شده در ورزش هایی مانند فوتبال و اسکی.

تصویر چپ MRI T1 از PCL سالم، تصویر راست MRI T1 از PCL پاره شده

زمان جراحی

پارگی تاندون پاتلا به پارگی تاندونی می گویند که استخوان پاتلا را به استخوان تیبیا متصل می کند. تاندون پاتلا نقش مهمی در اکستنشن (باز شدن) اندام تحتانی ایفا می کند. این پارگی می تواند تمام عرض تاندون پاتلا و یا بخشی از آن را درگیر نماید. زمانی که پارگی کامل باشد تاندون کاملا از استخوان پاتلا  جدا می شود. و بدون این اتصال بیمار زانوی خود را نمی تواند راست کند.

پارگی تاندون پاتلا

پارگی تاندون پاتلا معمولا در محل اتصال این تاندون با استخوان پاتلا رخ می دهد، و همچنین ممکن است همراه کندگی قسمتی از استخوان پاتلا با تاندون کنده شود.

علل پارگی تاندون پاتلا

پارگی تاندون پاتلا معمولا به علت انقباض ناگهانی عضله چهارسر ران در حالتی که زانو خمیده است رخ می دهد. مهمترین علل آن عبارتند از:

ادامه مطلب

پارگی تاندون چهارسر ران بر اثر ضربه مستقیم به تاندون و یا کشش ناگهانی آن ایجاد می شود.پارگی این تاندون ممکن است کامل باشد و یا ناقص بوده و فقط قسمتی از تاندون پاره شده باشد.

پارگی تاندون چهارسر ران

این عارضه بیشتر در سنین میانسالی و در کسانی که زیاد می دوند یا ورزش های جهشی انجام می دهند دیده میشود.

مهمترین علل پارگی تاندون چهارسر ران عبارتند از:

• ضربه

در این حالات یک نیروی بسیار قوی موجب پارگی تاندون می شود. شایعترین آنها عبارتند از:

سقوط و ضربه مستقیم به جلوی ران و محل تاندون ، اصابت یک جسم تیز، جهیدن (بیشتر در موقعی است که فرد در حین جهش در حال فرود آمدن به زمین است و زانو کمی خم شده است، در این حال به ناگهان تاندون چهارسر تحت کشش زیادی قرار گرفته و پاره می شود) ، در برخی موارد این تاندون در حین دررفتگی زانو پاره می شود.

• ضعف تاندون

در این حالات تاندون به عللی ضعیف شده و یک نیروی مختصری می تواند موجب پارگی آن شود. شرایطی که میتواند این تاندون را ضعیف کند عبارتند از :

تاندنیت چهارسر(Quadriceps tendonitis):  تاندنیت یا التهاب تاندون در افرادی که زیاد میدوند یا ورزش های جهشی انجام می دهند بیشتر بروز می کند.

بیماری های مزمن : مثل آرتریت روماتوئید، بیماریهای مزمن کلیوی، دیابت، دیالیز، نقرس، لوسمی و عفونت و

دارو : استفاده از داروهای حاوی ترکیبات کورتیکواستروئید و بعضی از آنتی بیوتیک ها

• جراحی

در حین انجام بعضی از اعمال جراحی ( مانند تعویض مفصل زانو ) ممکن است به تاندون چهارسر آسیب وارد شود

علائم پارگی تاندون چهارسر ران یا کوادریسپس

آناتومی رباط جانبی خارجی زانو ( LCL ) : رباط جانبی خارجی زانو، لیگامانی است که در قسمت خارجی زانو در زیر تاندون عضله دوسر رانی قرار گرفته است.این لیگامان از اپی دیل خارجی استخوان فمور (ران)  شروع می شود و به سر استخوان فیبولا ( نازک نی) متصل می گردد.این لیگامان باعث پایداری زانو در سمت خارج می شود؛ همچنین در مقایل حرکات چرخش به خارج زانو مقاومت نموده و باعث پایداری زانو می گردد.وقتی که زانو بیشتر از ۳۰ درجه خم می شود لیگامان طرفی خارجی شل می شود و وقتی که زانو کاملا باز استلیگامان طرفی خارجی کشیده می شود.

آناتومی رباط های طرفی زانو

مکانیسم آسیب:

علت اصلی آسیب لیگامان خارجی زانو ضربه به داخل زانو می باشد.به این معنی که اگر ضربه ای از داخل به زانو وارد شود و پا ثابت باشد موجب بازشدن قسمت خارجی زانو و پارگی لیگامان طرفی خارجی می گردد.

مکانیسم آسیب رباط جانبی خارجی

علایم ونشانه ها:

آسیب رباط جانبی داخلی (MCL) : یکی از شایع‌ترین آسیب‌های لیگامانی زانو است. MCL استخوان ران (femur) را به استخوان درشت‌نی (tibia) در ساق پا متصل می‌کند و از باز شدن زانو به طرف داخل (به سمت زانوی مقابل) جلوگیری می‌کند. آسیب MCL اغلب به دلیل وارد شدن ضربه‌ای از بیرون که زانو را به داخل هل می‌دهد ایجاد می‌شود.

آسیب رباط جانبی داخلی (MCL)

علائم

• درد قسمت داخلی زانوی درگیر؛ این درد در عرض چند ساعت به بیشترین میزان خود می‌رسد
• تورم در محل آسیب
• کبودی
• ناپایداری زانو و احساس خالی کردن” آن

علائم آسیب رباط جانبی داخلی (MCL)

تشخیص

آسیب ها و بازسازی رباط صلیبی قدامی یا ACL

علل آسیب های رباط صلیبی قدامی یا ACL  :آسیب‌های رباط صلیبی قدامی معمولا زمانی رخ می‌دهند که شخص در حال دویدن یا پریدن ناگهان سرعت خود را کاهش داده و تغییر مسیر می‌دهد یا به نحوی می‌چرخد که باعث چرخش یا خم شدن زانو به یک طرف می‌شود.برای اگاهی از چگونگی بازسازی رباط صلیبی قدامی همراه ما باشید.

آسیب‌های تماسی (مرتبط با برخورد) معمولا در اثر یک ضربه‌ی مستقیم و در نتیجه‌ی آن باز شدن بیش از حد زانو یا خم شدن آن به طرف داخل (به سمت پای مقابل) ایجاد می‌شوند.

فعالیت‌هایی که در آن‌ها آسیب ACL شایع‌تر است:

ادامه مطلب

بررسی انواع گرافت رباط صلیبی قدامی : معمولا افراد که دچار پارگی یا آسیب رباط صلیبی قدامی (ACL) می شوند تحت جراحی به نام بازسازی رباط صلیبی قدامی (ACL) قرار می گیرند. این جراحی در صورتی توصیه می شود که پارگی کامل باشد، فرد جوان بوده و از لحاظ فیزیکی سالم باشد.

نمای آرتروسکوپیک ACL

زمانی که تصمیم به جراحی گرفته می شود، باید مشخص گردد که از چه نوع گرافت (Graft) رباط صلیبی استفاده شود. گرافت ACL بافتی است که برای بازسازی رباط جدید استفاده می شود. بازسازی ACL توسط گرافت های مختلفی قابل انجام است که عبارتند از:

اتوگرافت (Autograft) :

استفاده از بافت های خود بیمار جهت ترمیم که بهترین و رایج ترین انتخاب جهت بازسازی بخصوص در جوانان می باشد. مطالعات نشان داده اند که پیوند های اتوگرافت معمولا موفق تر می باشند در نتیجه در دهه های اخیر استفاده از این روش در بیماران مسن تر نیز افزایش یافته است.

برای استفاده از بافت اتوگرافت ۳ گزینه اصلی وجود دارد:

تاندون همسترینگ :

ادامه مطلب

جراحی بازسازی مجدد رباط صلیبی قدامی (ACL Revision)

جراحی بازسازی مجدد رباط صلیبی قدامی (ACL) یکی از رایج ترین جراحی های ارتوپدی می باشد. حدودا ۱۰ درصد از این جراحی ها شکست می خورند که با توجه به تعداد بالای جراحی های بازسازی ACL تعداد قابل توجهی می باشد.

علل شکست جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

1. شایع ترین علت شکست بازسازی ACL مشکلات تکنیکی جراحی یا بازتوانی نامناسب پس از جراحی می باشند. جراحی بازسازی ACL، جراحی پیچیده ای می باشد و احتمال اشتباه تکنیکال برای پزشکانی که تجربه ی کمی در انجام بازسازی ACL دارند وجود دارد.
   

   مشکلات تکنیکال معمول در این جراحی عبارتند از:

• تونل فمور نامناسب
• تونل تیبیا نامناسب
• گرافت (پیوند) نامناسب
• Impingement (محل قرارگیری نامناسب ACL)

محل نامناسب تونل تیبیا

محل نامناسب تونل تیبیا به همراه گشاد شدگی تونل

تونل فمور بیش از حد عمودی ایجاد شده

2. دومین علت شایع شکست بازسازی ACL، ناپایداری ثانویه درمان نشده مفصل زانو می باشد.
   

   علل این ناپایداری عبارتند از:

بازتوانی بعد از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

هدف از بازتوانی بعد از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی این است که محدوده حرکت و قدرت زانو به حالت طبیعی برگشته و همچنین از رباط صلیبی پیوند زده شده، حفاظت گردد.

بازتوانی درست برای موفقیت جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی، حیاتی می باشد.

جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

بلافاصله بعد از جراحی

مهمترین مرحله بعد از جراحی اکستنشن (باز شدن) کامل زانو می باشد. که به این منظور بلافاصله بعد از جراحی، زانو توسط بریس (زانوبند) در حالت اکستنشن بی حرکت می شود. همچنین به منظور کاهش درد و التهاب از کیسه های یخ استفاده می شود.

زانو بند برای استفاده بعد از جراحی بازسازی رباط صلیبی قدامی

۰ تا ۲ هفته بعد از جراحی

ادامه مطلب

سندرم باند ایلیوتیبیال

سندرم باند ایلیوتیبیال : باند ایلیوتیبیال یک نوار لیفی پهن و بلند می باشد که در قسمت خارجی ران از عضله تنسور فاسیا لاتا (tensor fascia lata) شروع شده و در پایین در زیر زانو به سطح خارجی استخوان تیبیا متصل     می شود. باند ایلیوتیببیال از روی سطح خارجی کندیل خارجی استخوان ران عبور می کند.

سندرم ایلیوتیبیال

علت سندروم باند ایلیوتیبیال

حرکاتی که باعث خم و راست شدن زانو می شوند مانند دویدن و دوچرخه سواری، منجر به حرکت عقب و جلو باند ایلیوتیبیال بر روی برجستگی کندیل خارجی استخوان ران می شوند. این حرکات ممکن است بیش از حد تحمل بورس بین باند ایلیوتیبیال و کندیل خارجی استخوان ران بوده، در نتیجه باعث التهاب این بورس می شود و نهایتا موجب درد در این موضع می گردد.

• پرانتزی بودن زانو می تواند احتمال سایش بین باند ایلیوتیبیال و کندیل خارجی استخوان ران را بیشتر کند.
• بعضی تغییر شکل های کف پا مانند انحراف کف پا به داخل هم ممکن است موجب بروز بیشتر این بیماری شود.
• ضعیف بودن عضله گلوتئوس م در ناحیه باسن هم میتواند موجب بروز این عارضه شود. این عضله موجب چرخش ران به خارج میشود. وقتی عضله کارش را خوب انجام ندهد ران به داخل می چرخد و این چرخش موجب سفت شدن باند ایلیوتیبیال بر روی برجستگی کندیل خارجی استخوان ران می شود. این سفتی سایش را بیشتر کرده و موجب بروز علائم می گردد.

با وجود اینکه هر فردی ممکن است مبتلا به سندرم باند ایلیتیبیال شود اما شیوع این بیماری در دونده هایی که مسیر طولانی می دوند بیشتر است. همچنین دویدن در سرازیری و زمین ناهموار نیز می تواند احتمال ابتلا به این عارضه را افزایش دهد.

سندرم ایلیوتیبیال

علائم سندرم باند ایلیوتیبیال

ادامه مطلب